Młoda Malta organizowana jest przez Gimnazjum i Liceum Akademickie Da Vinci w Poznaniu. Co roku młodzieżowe grupy teatralne z Polski i z zagranicy przygotowują krótkie przedstawienia inspirowane maltańskim idiomem (hasłem przewodnim) i prezentują je pozostałym uczestnikom i festiwalowej publiczności zgromadzonej w Auli Artis. Spektaklom towarzyszą liczne warsztaty oraz zajęcia integracyjne, w czasie których młodzież może nawiązać kontakty z rówieśnikami z innych krajów i kultur, jak również nauczyć się cennych umiejętności scenicznych i dać upust kreatywności.

Mottem tegorocznej edycji był "Aktor / Widz / Świadek". W czasie spektakli i warsztatów uczestnicy festiwalu mogli wcielić się w każdą z tych ról i podjąć próbę odnalezienia swojego miejsca i swojej roli w prawdziwym życiu. W festiwalu wzięło udział 12 grup teatralnych – oprócz zespołów polskich, w tym młodzieży obcojęzycznej z British International School of Cracov, wystąpiły grupy z Ukrainy, Niemiec, Hiszpanii i Szkocji. Gimnazjum z Nowego Tomyśla reprezentowała grupa "Lustrzani" pod opieką Aleksandry Antoniewicz-Kaszczyńskiej i Renaty Orlickiej.

Pierwszy dzień festiwalu rozpoczął się warsztatami integracyjnymi dla wszystkich uczestników, prowadzonymi przez p. Grażynę Wydrowską. Warsztaty miały na celu wzajemne poznanie i zaprzyjaźnienie się młodych aktorów i ich opiekunów, wytworzenie poczucia więzi i bliskości. Uczestnicy warsztatów przekraczali kolejne bariery intymności, od kontaktu wzrokowego po dotykowy i werbalny. Pracowali w parach oraz w większych grupach, dzieląc się informacjami o sobie, tworząc etiudy obrazujące ich pasje i zainteresowania oraz szukając symboli opisujących ich zespoły teatralne.

Następnie uczniowie zostali losowo podzieleni na trzy grupy, które w kolejnych dniach brały udział w warsztatach tematycznych – teatralnych, muzycznych i plastycznych. W czasie warsztatów teatralnych młodzi wykonywali kolejne ćwiczenia na integrację i odnalezienie harmonii w grupie – uczniowie byli wielokrotnie regrupowani tak, by każde kolejne ćwiczenie pozwoliło nawiązać bliższy kontakt z inną osobą. Młodzi aktorzy ćwiczyli również ekspresję teatralną – wyrażanie przekazu ciałem i głosem, oraz wcielali się w role aktora, widza i świadka, tworząc pantomimiczne etiudy teatralne, ingerując w przebieg etiud innych grup oraz reżyserując istotne epizody z własnego życia z aktorami swojego wyboru. Na warsztatach plastycznych młodzież konstruowała ogromne, kolorowe kukły z tektury, a w trakcie warsztatów muzycznych tworzyła dźwięki i rytmy na instrumentach perkusyjnych z recyklingu – beczkach, plastikowych pojemnikach, metalowych cylindrach.

Przez kolejne trzy dni po warsztatach grupowych odbywały się przeglądy spektakli festiwalowych, zakończone dyskusją na forum. Duże wrażenie na widzach wywarł spektakl „Szkice” Teatru 23 z Ukrainy, który obrazował walkę o szczęście – zabawę, beztroskę, piękno, miłość i przyjaźń – w niesprzyjających warunkach wojny i zagrożenia śmiercią. Piękna muzyka, taniec i ekspresyjna gra ciałem i gestem wywołała w widzach silne emocje. Mocny spektakl reprezentantów Niemiec, „Ja i ty mamy tę samą krew”, podjął temat uprzedzeń i dyskryminacji ze względu na język i kolor skóry. Ukazał podobieństwo pragnień, emocji i zachowań osób, które stereotypowo postrzegane są jako odmienne i nieprzystające, a które okazują się zdolne do zjednoczonego buntu przeciwko podziałom i klasyfikacjom. Podobne przesłanie – poszukiwanie szacunku i porozumienia między ludźmi, rozładowywanie agresji gestem pokoju, muzyką i zabawą – niósł spektakl grupy hiszpańskiej pt. „Metamorphosis”. Młodzież z Jerzykowa zaprezentowała poetyckie przedstawienie „Kołysanka do nadziei”, opowiadające o nieufnym dziecku, które dopiero pod wpływem miłości przybranych rodziców traci kolce i otwiera się na uczucia. Grupa gospodarzy w spektaklu „Hikikomori” pokazała historię chłopca/mężczyzny, który – zamknięty w klaustrofobicznym pokoju – utracił kontakt z rzeczywistością i komunikuje się tylko z postaciami z bajek, komiksów i własnej wyobraźni.

Nie zabrakło akcentów literackich – inspiracji poezją lub prozą uznanych twórców, ale i rozrywkowych – tanecznej choreografii do utworów K-pop w wykonaniu grupy Koreanek z Wrocławia.

Grupa teatralna z nowotomyskiego gimnazjum przygotowała spektakl pt. „Dzban”. Oto recenzja przedstawienia z gazetki festiwalowej:

„Oglądamy opowieść o garncarzu, który wyrabia dzban. Bierze on w ręce grudki gliny, a każda nabiera innego kształtu w jego dłoniach i nadaje im inny rytm. Tancerze ubrani w stroje w neutralnych kolorach uosabiają materię – glinę podlegającą formowaniu.

Było to bardzo poetyckie przedstawienie – historia opowiedziana bez słów, którą każdy widz może zinterpretować po swojemu. Dla nas była to przypowieść o tym, że wszyscy jesteśmy zrobieni z tej samej materii i że razem możemy tworzyć sztukę. Sami lub wraz z innymi – jesteśmy warci tyle samo.

Ciekawym dopełnieniem przedstawienia były przygotowane przez grupę filmy przedstawiające proces formowania glinianego dzbana. Podobał nam się również taniec aktorów.

Autorzy przedstawienia ukazali element codzienności – otaczającą nas materię. Jest to nieczęsto spotykany temat sztuk teatralnych.”

(Autorki recenzji: Kornelia Starczewska i Małgorzata Morchało; przekład z języka angielskiego: Lucyna Bernaczyk)

W ostatnim dniu festiwalu młodzież przygotowywała się do wystawienia spektaklu finałowego na Placu Wolności. Spektakl składał się z etiud teatralnych – fragmentów przedstawień wszystkich grup biorących udział w festiwalu, oraz wybranych scenek z warsztatów teatralnych, w tym sceny animowania lalek za pomocą niewidocznych sznurków, w której pary uczestników wcielały się naprzemiennie w role animatorów i lalek. Przerywnikiem dla etiud były popisy bębniarskie trzech grup uczestników, w czasie których pozostali aktorzy animowali na scenie ogromne kukły wykonane na warsztatach plastycznych. Każda grupa bębniła w innym rytmie, wytwarzając olbrzymią energię i wprowadzając widzów i aktorów w sensualny trans.

Po spektaklu młodzież mogła dać upust emocjom w trakcie imprezy pożegnalnej – szalonego disco party, wreszcie wymienić ostatnie uściski i obiecać sobie spotkanie w podobnym gronie w przyszłym roku.

Aleksandra Antoniewicz-Kaszczyńska, Renata Orlicka, Lucyna Bernaczyk, 2016-06-21 20:27:55

Wszystkie informacje >>